۱۳۸۸ مهر ۲۵, شنبه

صندلی

روی صندلی نشسته ام.
بی حوصله تر از آنکه در افکارم بادی گذرد.
سر هر خط فاصله و ته هر خط نقطه ای ست.
و زمان می گذرد در پی سرانجامی عبث.
باز بی حوصله ام.
صدایی نیست و قدم از قدم بر نمی دارم.
و سرانجام نقطه ای دیگر.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر